Nog afgezien van de vorm van de (twee soorten) lantaarnpalen aan de Linnaeusstraat werken de enorme hoeveelheid en de veel te hoge helderheid* van de kleur van de lantaarnpalen onrustig, overheersend en irriterend.
Deze toepassing van vorm, kleur en frequentie houdt totaal geen rekening met haar omgeving.
Vooral aan het Oosterpark en bij het Tropeninstituut is het schrijnend om te zien hoe de lantaarnpalen de bomen van het park domineren. Op de 2e afbeelding (klik op de foto hiernaast voor deze tweede versie) is nog een lantaarnpaal in oude setting te zien. Opvallend is dat de helderheidswaarde van deze ”gouwe ouwe” aanzienlijk lager ligt, en daardoor minder opvalt.
Uit de overdreven hoeveelheid neergezette palen lijkt angst te spreken maar dit onderdeel valt buiten deze rubriek.
Misschien dat de natuur gauw een helpende hand biedt in de vorm van algaanslag op de lantaarnpalen, zodat zij de verbroken samenhang weer iets kan herstellen.
Ook jammer is dat de straatverlichting hangend aan lijnen boven de weg steeds meer aan het verdwijnen is.
Bij harde wind ontstaan er van die prachtige schommelende (meestal warmkleurig) lichtflarden op straat en gevels.
Niet alleen vanwege het romantische aspect een pré op lantaarnpalen maar ook een ongewenste intimiteit minder: het naar binnen schijnen van een baaierd van licht in je interieur.