DR. H. Colijnstraat, Geuzenveld, Amsterdam.
Ontwerp : MVRDV
2002- 2007
Aan het Eendrachtspark is het monumentale wooncomplex Parkrand gerealiseerd.
Het complex heeft 224 appartementen (30 sociaal en 194 vrije sector). De
parkeergarage onder het complex telt 104 parkeerplaatsen. Het gebouw is 135 m.
lang en 34 m. hoog.
Parkrand bestaat uit vijf woontorens overspannen met een stalen vakwerkspant.
Deze constructie van 40 m. lang, 7 m. hoog, en 9 m. diep verbindt op het niveau
van de tiende en elfde verdieping de vijf woontorens met elkaar. De vijf torens
hebben de namen V, W, X, Yen Z. Deze letters zijn in de binnenruimte met
geglazuurde reliëftegels in de wand gezet. Zij zijn ontworpen door grafisch
ontwerpbureau Thonik. Afhankelijk van lichtval en standpunt zijn zij in
verschillende gradaties te zien.
Parkrand bevat op de tweede verdieping drie "buitenkamers" van 35 m. breed en
24 m. hoog. De "kamers" ingericht door Richard Hutten, zijn voorzien van
uitvergrote interieuronderdelen zoals o.a een zwarte kroonluchter en een witte pot
met plant/boom.
Kleurtoepassing
De buitengevels bestaan uit grote ruw gebutste stenen in zilvergrijs, de
binnenruimten zijn gemetseld met een warm wit geglazuurde baksteen. Het grijs
van de buitenwand werkt op afstand, afhankelijk van het soort licht, als donker
grijs tegen zwart aan.
De kozijnen hebben dezelfde kleur als de respectievelijke wand, warm wit of grijs.
Imposant gebouw
Parkrand is een opvallend ferm en imposant gebouw met enorme "doorkijken"
gelegen in een groene omgeving aan de achterzijde en aan lage tuinstedenbouw
aan de voorzijde. Zij heeft een sterk binnen en buiten contrast zowel in vorm als
kleur.
Staand in één van de buitenkamers, in het complex, ervaar je Parkrand als een wit
gebouw.
Afhankelijk van de zon en standpunt ten opzichte van het gebouw zijn op de "witte"
binnenzijden fantastische slagschaduwen waar te nemen. Aan de voorkant
ontstaan door de uitsteek van de verspringende balkons fijnmaziger en ritmische
schaduwen.
Het "zwart" werkt goed bij dit complex dat komt, lijkt mij, doordat:
Het gebouw zelfstandig staat.
Een voor Amsterdamse begrippen flinke, groene ruimte om zich heen heeft.
Niet massief overkomt door de flinke contravormen die open zijn, zij neemt
hierdoor de omgeving mee in de architectuur.
Het relatief grote formaat ramen en balkons aan de buitenzijden, die door het
materiaal, reflectie als eigenschap hebben.
Het grote aandeel in oppervlakte van het wit, welke zichtbaar is van buiten af.
Een fascinerend spel van contrasten, ritmes, licht, plastiek, omkeringen: het binnen
naar buiten halen (!) en andersom, de uitvergrote kroonluchter en pot met plant/
boom geven het geheel "a sense of humor."
De lucht en het groen worden gekaderd door de open contravormen en in een
omlijsting als van een schilderij gezet.
(Als het weer mee zit een Constable bijvoorbeeld ?)
Het wit en zwart ondersteunen het karakter van Parkrand.
Allemaal doen ze mee om dit gebouw indrukwekkend te laten zijn.
Kortom een gelukkig huwelijk.